Irena Bieńkowska, ukończyła studia magisterskie (1994) i doktoranckie (1998) w Instytucie Muzykologii UW. Doktoryzowała się w 1999 roku na podstawie rozprawy Muzyka Giovanniego Battisty Coccioli (wydanie: Giovanni Battista Cocciola. Dzieła zebrane w opracowaniu Ireny Bieńkowskiej, BelStudio, Warszawa 2004). Od 2000 zatrudniona Zakładzie Historii Muzyki Polskiej (obecnie: Katedra Historii Muzyki) Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Na podstawie książki Muzyka na dworze księcia Hieronima Floriana Radziwiłła (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2013) uzyskała tytuł doktora habilitowanego w 2013 roku. W latach 2003-2007 pełniła funkcję dyrektora do spraw studenckich Instytutu Muzykologii UW.
W obszarze jej zainteresowań naukowych leży kultura muzyczna Rzeczpospolitej XVII i XVIII wieku ze szczególnym uwzględnieniem dziejów patronatu magnaterii. Drugim polem działalności naukowej Ireny Bieńkowskiej jest edytorstwo muzyczne. Przygotowała do wydania partytury ponad 40 kompozycji autorstwa muzyków związanych z dworami polskich magnatów i duchownych dostojników. Jest redaktorem naukowym serii Muscia Revelata, poświęconej edycjom krytycznym repertuaru muzycznego. Od 2020 roku jest także kierownikiem ogólnopolskiego projektu badawczego pt. Słownik muzyków Rzeczpospolitej XVIII wieku, finansowanego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki”.
.
